Doğa ve Hissettirdikleri

Bu sabah bir yürüyüşe çıktım. Biz insanlar hayatımızda neler yaşarsak yaşayalım, doğanın tüm ihtişamıyla mevsimleri hiç atlamadığını ve akışını hiç aksatmadığını bir kez daha fark ettim.

 

 İşte yine ilkbaharla birlikte tomurcuklanan çiçekler, filizlenen yapraklar ve güneşin bizi artık daha çok ısıtmaya başlayan ışınları benimleydi. Bu sefer biraz daha yavaş ve fark ederek yürümeye karar verdim. Ve yürüdükçe uzaklardan gelen kuş seslerini daha iyi duydum. O kuşların bana hiç bilmediğim bir dilde bir şeyler söylediğini fark ettim.

 

Sanki aslında zihnimin her oyununun endişe ve evhamlarımın bu gerçekliği, bu muhteşemliği sadeliği kapatmaya yönelik olduğunu hatırlatıyorlardı.

 

Düşüncelerimi ve endişelerimi şöyle bir kenara aldığımda aslında doğanın ne kadar mükemmel olduğunu ve bizi her zaman koruduğunu, kolladığını, beslediğini, su verdiğini, güneşle aydınlattığını ve tüm canlıları sonsuz bir şefkatle desteklediğini yeniden hatırladım.

 

 Sabah uyandığımda aklımda olan günlük endişelerimin yavaş yavaş çözülüp kendini bir güven duygusuna ve derin bir inanca bıraktığını hissettim🙏. Doğaya giden ve sonra evine dönen ben adeta artık aynı kişi değildim.

Ruhumda rengarenk çiçeklerin canlılığı ve parlak güneşin cömertliği artık bana eşlik ediyordu.