Fazla Empatinin Zararları

“Hep başkasıyla meşgulsem, benim yerime kim bakacak?” Bu söz bugünkü makalemi düşünürken dudaklarımdan birden döküldü. Çocukluğumdan beri etrafımdakileri kendimden daha çok düşünmek ve onlara öncelik vermek benim ikinci doğam olmuştu. Yıllar önce fazla empati yapmanın beni ne kadar yıprattığını, ayrıca çevremede sandığım kadar iyi gelmediğini farkettim. Fazla empatinin zararları benim için tüm berraklığıyla görünür hale geldi. Çok çeşitli yöntemler (meditasyon, terapi, bir çok eğitim, bu konu üzerine okumak, yazmak) denedikten sonra yavaş yavaş şu sonuca vardım:

 

Sevdiklerimiz için yardıma hazır olmak, onlara destek olmak çok önemli ve onlarla anlamlı ilişkiler kurmamız için çok kıymetli. 💎

 

Ama bazen dengeyi şaşırıp başkalarına gösterdiğimiz anlayışı, ilgiyi, özeni kendimize göstermeyebiliyoruz. 🤯

 

Peki bu durumda ihmal edilen kim oluyor? 

Kendimiz ve içimizdeki duygularımız düşüncelerimiz, yaşama sevincimiz, hayallerimiz…

 

Onlarla kim ilgileniyor?

 

Kendimiz için orada olması gereken ilk kişi yine biziz. Hal böyleyken herhangi bir zor durumda koşulacak ilk kişi de biziz. Kendini kurtarmayanı kim kurtarabilir?