Neden Rahat Olamıyorum?

Dün deniz kenarında bir yürüyüşe çıktım. Kızgın kumları kucaklayıp, geri çekilen denize baktım uzun süre. 🌊

 

Ve de dedim ki “keşke aynen denizin şefkatle kucakladığı kumlardan, bir o kadar kolayca ayrıldığı gibi, biz de çekilebilsek bırakabilsek zorla tutunduklarımızı şu hayatta.”

 

Bize ait olması gerekenleri aynı deniz gibi özgürce salıversek. Ait olması gerektiğini düşündüklerimizi aynı deniz gibi özgürce salıversek. 

 

Hiç korkmasak. Onlar olmadan ne yapacağız diye… 🕊️

 

Yaşamın yükünü sırtımıza alıp üstümüze vazife olmayanları da yanımıza katıp sonra da rahat olmaya çalışmak ne mümkün? Hep başka bir yerlerde olmayı hayal etmek, kendimiz için çabalamanın ötesinde bir de başkalarının yaşamını sırtlamak…  

 

İşte tüm bunlar gereksiz düşüncelere tutunmamıza, bir türlü rahatlayamamamıza yol açıyor. 

 

Sadece ve sadece bizim için yaşamsal gereği olan şeylerin dışında giysi, araba, fazla para… Bunların hepsinin aslında biz olmadığımızı hatırlasak.

 

Acaba gerçekten ihtiyacımız olmayan ne kadar çok şeyi taşıyoruz üstümüzde 🤔

Ve bir türlü rahat olamıyoruz?

Omuzlarımızı ve sırtımızı aşağıya çekiyor bu yükler. Keşke biz de bize ait olmayan şeyleri bu kenarında yürüdüğüm deniz gibi özgürce rahatça ve sonsuz özgüvenli bırakabilsek.

 

Sen de bırakabilsen zorla üzerinde taşımaya çalıştığın yükleri, önce neyi bırakırdın?