Önce Kendini Sevmek
“Kendini sevmek”ten herkes bahsediyor son zamanlarda. Peki, tam olarak kendini sevmek acaba nedir?
Bence kendini sevmek, koşulsuzca, hiçbir koşul öne sürmeden, kendini kucaklamak ve kabullenmektir. Kırışıklıklarımızla, belki birkaç kilomuzla, belki de kemerli burnumuzla kucaklamak; hatta bunların varlığına bile sevinebilmek demektir.
Varlığımızın her hücresiyle, olduğumuz şeyin tam da olması gerektiği gibi olduğunu farketmek demektir. Ancak bir toplumda insanlar kendini sever, kendiyle barışık olur ve kendini kucaklarsa o toplumdaki bireyler başkasına el uzatabilir, topluma faydalı olabilir. Kabile ruhuyla hareket eden, “aman millete ayıp olur”, “aman başkaları ne der”e takılan insanlar, her zaman huzursuz ve mutsuzdur. Kafalarında hep bir “meli-malı”lar listesi, hep “makbul özellikler şartnamesi”yle dolaşırlar. Bu listedeki maddelere uygun davranışlarda bulunduklarında ya da özellikler sergilediklerinde kendilerini iyi hissederler. Bunun dışında herhangi bir şey yapmak ya da düşünmek ya da hissetmek onları huzursuz eder, çünkü maazallah ya “bencil” derlerse, ya “kendinden başkasını sevmiyor”, “kendinden başkasını düşünmüyor” derlerse?
Bu düşünceler, bu endişelerle, insan hiç bir zaman kendini bulamaz, kendini fark edemez ve sevemez. Kendine karşı yabancı bir hayat sürer. Ancak ve ancak kendimizi olduğumuz gibi gördüğümüz ve de farkettiğimiz ve de kucakladığımız zaman iç huzuruna kavuşabiliriz. İç huzurumuz olduğu noktada ayaklarımız yere sağlam basar, ruhumuz evrenle uyumlanır ve bu noktadan sonra başkalarına yardim eli uzatabiliriz.
Kendisi tam ve bütün bir insan topluma yararlı olabilir. Ve hayal edelim ki, bu tür bireylerden oluşan bir toplum sadece kendine ve kendi toplumuna değil, tüm dünyaya ve tüm evrene yararlı olacaktır. Diğer taraftan, kendini sevemeyen, kendiyle barışık olmayan, kendini tanımayan insan toplulukları her zaman mutsuzluğa, huzursuzluğa ve kavgaya mahkum olacaktır.
İşte tam da bu yüzden çocuklarımıza öğreteceğimiz en önemli şey, onların oldukları gibi, son derece güzel ve son derece tam olduklarıdır. Kendilerini sevmeleri icin fırsat vermek, kendilerini sevmeleri icin onlara alan açmak, yol göstermek, bir ebeveyn olarak yapacağımız en önemli şeylerden biridir.
