Sevgi Üzerine…

İnsan ancak kendi ışığını fark ettiğinde bu ışığı başkasında da görebilir. Kendisini bulamamış, çareyi hep başka yerde arayanlar, kendini anlamamış, görememiş olanlar başkasını hiç göremez.

 

İşte bu yüzdendir ki; zihnin oraya buraya savurduğu ve hep bir arayış içinde bıraktığı insanlar, bir şeyler arar gibi görünürler ama ne ne aradıklarını bilirler ne de aradıklarını sandıkları şeyi bulabilirler. Ancak ve ancak kendisinin farkında olan, hayatın derinliklerinin kıymetini bilenler bir başkasının da kıymetini bilebilir ve bir başkasına hayatında yer açabilir.

 

O yüzdendir ki gerçek sevgi, ancak maddi şeylerin artık geride kaldığı ya da ön planda olmadığı senaryolarda ortaya çıkabilir. Ve gerçek sevgi olduğu sürece, aslında tüm engeller ve sıkıntılar sadece yüzeyde kalır, derine inip can acıtmaz. Onlar bir şekilde aşılacak engeller olarak görülür ve iki kişi onlara rağmen el ele tutuşup yürümeye devam edebilir. Ama bir ilişkide zihinler hakimse, devamlı takılıp düşülür, devamlı engeller çıkar karşıya, devamlı imkansızlıklar konuşulur. Çözümsüzlükler söz konusu olur. Ve ilişkiler ya bitmeye mahkum olur ya da çaresizlikten sürdürülür. İşte bu yüzden gerçek sevgi nedir denilince; kişinin kendisini bulduğu ve sonra kendi yansımasını başkasında gördüğü ilişki aklıma geliyor.

 

Bir gün hepimizin gerçek sevgi ile buluşması dileğiyle.