Yeni Yıl Kararları – 2 Zihin Oku(ma)mak

Yeni yıl için aldığım bir karar da “zihin okumak” dan vazgeçmek.

Zihin okumak, bildiğiniz gibi, karşımızdaki insanın aklından geçenleri bildiğimizden emin olmak,ve de çok emin olarak, ona göre davranışlarda bulunmak.

Örneğin: Kayınvalideniz, akşam yemeğine size geldi. Sofrada yemeğe oturdunuz. Fakat kendisi her zamankinden durgun. Pek konuşmuyor. Onun bu durgunluğu ve aşırı sakinliği karşısında başlıyorsunuz zihin okumaya:

“Evet bak, yemekleri beğenmedi. Yok yok , kesin çok özenmediğimi düşünüyor bu akşam için. Bak bak  çatalı bıraktı. Hiç beğenmedi yaptıklarımı.”

Siz onun kafasından geçenleri okuduğunuzdan böylesine eminken birden eşiniz annesine dönüp soruyor: “Anne, bugün dişçiye gitmiştin. Çekti mi o ağrıyan dişi?”

Haydaa! Gene yanıldınız. Kadıncağız meğer acılar içindeymiş, o yüzden ne konuşabiliyor, ne de yemek yiyebiliyormuş!

Başka bir sürü örnek sayabilirim size zihin okumaya kalkışıp da yanlış sonuçlara vardığımız.

Dalgın dalgın duran bakıcı, doğum günün sabahı pek oralı olmayan ofis arkadaşları, güzel bir giysi giyince iltifat etmeyen koca…Hepsi bizi zihin okuma yanlışına  davet eden potansiyel tuzaklar.

Ben bu durumda ne yapmaya karar verdim?

Çok basit. Hiçbir tahminde, yargıda bulunmamaya, ve kişinin gündeminin o anda bambaşka olabileceğine inanmaya. Ve olayın peşini bırakmaya.

Eğer çok merak ediyorsam, iki şey yapabiliyorum:

1) Tarafsız ve sakince sorup doğru cevabı ondan duymak:

” Hatice, bugün seni biraz dalgın görüyorum. Konuşmak ister misin?”

Ya da

2) Duygularımı olduğu gibi açıkça ifade etmek, kendimi paylaşmak:

“Arkadaşlar, bugün benim doğum günüm. Çok mutluyum. Sizinle paylaşmak isterim.”

Eşime:

“Canım bak bu elbiseyi ilk defa giydim. Güzel mi?”

• 
  ●●●●●●●●

İşte böyle: Yeni yılda artik zihin okumak yok, kendimi açmak ve paylaşmak var.

Yeni yıl için yeni kararlarım bunlar.

Sevgilerimle,

Rana.